Vijvers

Een vijver in de tuin!

Waterlelies die hun schitterende bloemen op het water laten drijven.........

Vissen, kwakende kikkers en salamanders.........

Badende vogels aan de oever .....

Ontpoppende libellen, die daarna de tuin verlevendigen......

Kunt u daar ook zo van genieten?

Denk dan eens aan een vijver in de tuin. Een privé stukje natuur naast de deur.

 


Vorm en grootte

Maak de vijver altijd zo groot mogelijk. Bij een te kleine vijver is het wateroppervlak vaak snel volgroeid. Terwijl zo'n spiegelend wateroppervlak juist een rustgevend element in de tuin kan zijn. Daarnaast dient de vijver voldoende diep te zijn. De diepte moet minimaal zo'n 60 centimeter bedragen, anders vriest de vijver bij strenge winters tot de bodem dicht met alle gevolgen van dien. 's Zomers blijft de watertemperatuur ook constanter wanneer de vijver voldoende diep is. Dat is weer belangrijk voor de vissen en andere in de vijver levende dieren. Een vijverinhoud van 1 kubieke meter is wel het minimum.

De vorm van de vijver is afhankelijk van de architectuur van de tuin. In een rechtlijnige strakke tuin zal de vijver meestal ook een strakke vorm hebben, terwijl in een meer natuurlijke tuin een rechthoekige vijver vaak zal misstaan. De vijver kan ook als beek of sloot, dus lang en smal, omzoomd door oeverplanten, door de tuin 'lopen'. Daardoor zal de tuin zelfs groter lijken.


Waar komt de vijver?

In en rond een vijver is altijd wat te bekijken. Daarom moet een vijver of zichtbaar zijn vanuit de woning of grenzend aan een zitplek,

bijvoorbeeld het terras, worden gesitueerd. De vijver moet wel voldoende licht en zonnig gelegen zijn, doch de hele dag zon is niet noodzakelijk en voor kleine vijvers zelfs niet gewenst. Door een heester of een kleinblijvend boompje in de naaste omgeving te planten kan op heel zonnige plaatsen voor een beetje schaduw worden gezorgd.
 

Waarvan wordt een vijver gemaakt?

In gebieden met een zeer hoge grondwaterstand kan een vijver in elke gewenste vorm worden uitgegraven en komt er vanzelf wa!er in.
In de meeste gevallen zal dit echter niet mogelijk zijn. Het water komt dan niet uit de grond, maar er dient juist voorkomen te worden dat het water in de grond wegzakt. Hiervoor kunnen diverse materialen worden gebruikt.

In de particuliere tuin wordt het meeste beton of vijverfolie toegepast. Ook kan een prefab-vijver worden ingegraven. Het nadeel hiervan is dat men voor grootte en vorm van de vijver afhankelijk is van de in de handel zijnde vormen en maten.
Een vijver van beton of vij verfolie daarentegen kan wel in elke gewenste maat en vorm worden aangelegd. Het goed plaatsen van een vijver, vooral als deze van beton of vijverfolie wordt gemaakt, is vakwerk.



 

Planten in de vijver

Planten zorgen voor zuurstof, ook waterplanten. Daarom dienen er voldoende onderwatergroeiende planten in een vijver aanwezig te zijn. Zij worden wel eens vergeten. De bezitter van een nieuwe vijver denkt vaak in eerste instantie aan mooie waterlelies, drijvend op het wateroppervlak of zwanebloemen en gele lissen langs de kant. Die kunnen natuurlijk de vijver sieren, maar planten als fonteinkruid, blaasjeskruid, waterviolier of waterpest mogen nóóit worden vergeten. Zij helpen mee het biologisch evenwicht in stand te houden.
 


Biologisch evenwicht

Helder water
In een goede vijver heerst een zogenaamd biologisch evenwicht. Hiermee wordt bedoeld dat er een evenwicht bestaat tussen alle levende wezens (planten en dieren) die in dat water leven.
Zo'n vijver heeft altijd mooi, fris en helder water. Vijvers waarin geen biologisch evenwicht heerst stinken of het water lijkt meer op een groene soep.

Dat heeft diverse oorzaken:

Er leven teveel dieren, vooral vissen, in de vijver. De ontlasting van deze dieren werkt als mest, waardoor het water zeer rijk wordt aan voedsel. Van dat voedsel gaan allerlei algen groeien, waardoor het water een groene kleur krijgt. Pas dus op voor te veel vissen in de vijver!
Zijn er echter voldoende waterplanten, dan nemen die dat overtollige voedsel op. Wel dient regelmatig het teveel aan bladeren van de waterlelie of het teveel aan onderwaterplanten te worden weggesneden.
Daarmee worden de gebruikte voedingsstoffen afgevoerd. Het water blijft dan helder.

Voedsel en zuurstof
Dieren, dus ook vissen, gebruiken bovendien zuurstof, terwijl planten zuurstof produceren. Hoe warmer het water, hoe minder zuurstof het kan bevatten. Hierdoor kan in ondiepe, in de zon gesitueerde vijvers zuurstofgebrek ontstaan, waardoor het water bederft. Dit kan vissterfte tot gevolg hebben. In zonnige vijvers kunnen de drijvende bladeren van een waterlelie ertoe bijdragen dat de zon wat geweerd wordt, zodat de temperatuur niet extreem oploopt.

 

Herfst
Als in de herfst bladeren in de vijver vallen en de waterplanten afsterven, treedt verrotting op. Om dit proces goed te laten verlopen is ook zuurstof nodig. Deze zuurstof wordt in die tijd niet meer door planten geproduceerd. Daardoor kan zuurstofgebrek bij de vissen optreden of het water kan door dit rottingsproces gaan stinken. Er dient dus voor te worden gewaakt dat teveel blad in de vijver komt. Ook dienen de afstervende delen van de waterplanten regelmatig te worden verwijderd.
Daarnaast kan kunstmatig zuurstof in het water worden gebracht door middel van een fontein of een waterloop. Het water komt dan boven het vijveroppervlak met de lucht in aanraking en kan daar zuurstof uit de lucht opnemen.

 

Winter

Ook in de winter als er ijs op de vijver komt, bestaat de kans, dat zich teveel CO2 uit rottende plantenresten in de vijver ophoopt. Hierdoor kunnen de vissen stikken. Het is daarom belangrijk dat er licht en lucht in het vijverwater kan komen. Licht kan door het ijsoppervlak dringen, als u de sneeuw er afhaalt en lucht door een wak te maken met ketel met heet water. Ga niet hakken in het ijs: de trillingen zijn slecht voor de vissen.
 

 

      Vorige pagina    
      Terug Top foto's vijvers  
             
[Homepage]  [Ontwerp]  [Aanleg]  [Onderhoud]  [Overzicht website]

 

Laatst bijgewerkt d.d. 19-10-09

Copyright © 1995-2008 J. Baaij.